Communiceren in tijden van corona
Dinsdagavond 19.00. Ik hoop dat ik het volhoud. Onze minister-president is meestal nog geen twee minuten aan het woord en ik zit te geeuwen.
Waarom kijk ik eigenlijk nog naar die persconferenties?
Omdat ik als betrokken burger op de hoogte wil blijven van de maatregelen die onze regering neemt. Toegegeven, de situatie waarin de twee heren moeten manoeuvreren wordt steeds complexer. Maar hé, zie het als een uitdaging: zij wilden zelf in de politiek…
Toch verbaas ik me elke keer weer over hun gebrek aan communicatieve vaardigheden. De gebarentolk begrijp ik beter – oké: ik heb ervoor doorgeleerd, en dan is het leuk om zou af en toe te kunnen oefenen. Maar dat kan toch niet het doel van die persconferentie zijn?
Kijk, dat ze daar in Den Haag tegen elkaar op zo’n wollige, omslachtige manier praten, moeten ze zelf weten. In de politiek hoort dat blijkbaar zo. Maar als je een persconferentie geeft waarvan je hoopt dat heel Nederland ernaar kijkt, kom dan met concrete, heldere communicatie. Als je wilt dat ze naar je luisteren, zorg er dan voor dat de gewone man niet in slaap valt binnen twee minuten.
Elke eerstejaars communicatie weet dat je je taalgebruik moet aanpassen op je publiek. Nou, daar valt nog winst te behalen. En als je een slechtnieuwsgesprek voert, begin je meteen met het slechte nieuws. Kort en duidelijk. Daarna beargumenteer je het en legt uit wat de effecten zijn voor de luisteraar. Om vervolgens over te gaan op de vooruitzichten, het perspectief.
Wat zou het heerlijk zijn als iemand dat de heren eens uitlegt.
Nooit meer dat voorzichtige, bezwaren-vooraf-ontkrachtende gepraat. Waaruit je als gewone Johnny of Anita de belangrijke punten niet eens kunt opduiken. Maar klare taal.
Nooit meer halve beloften waarvan iedereen al van kilometers afstand kan zien dat ze niet haalbaar zijn volgende week. Of niet verstandig. Maar een plan dat laat zien hoe we – als het moment daar is, onze maatschappij weer zo snel mogelijk vlot trekken.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Kan het nog toepasselijker?
22 februari 2021 | Columns
Lees 2 reacties
Mooi artikeltje. In Slowakije, waar ik woon, is er sinds maart vorig jaar een nieuwe regering en in vergelijking met die regering bestaat de Nederlandse regering uit professoren in de richting communicatie.
Maandenlang heeft de Slowaakse minister-president dag in, dag uit ellenlange persconferenties gehouden na eerst overdag zijn kabinet uitgeput te hebben met eindeloze zittingen, waarop niets besloten werd.
Vervolgens is diezelfde premier zijn coalitiepartners gaan beschuldigen van van alles en nog wat en dat doet hij nog steeds. Hij heeft zijn minister van Economische zaken (van een andere partij) beschuldigd van de dood van 4300 Covid-19-patiënten. Een andere, vrouwelijke minister heeft hij pas voor kwaadwillende prinses uitgemaakt.
Vandaag heeft de minister van Sociale Zaken, Arbeid en Gezin verklaard, dat de kerken misschien geopend moeten worden, zodat er tegen de pandemie kan worden gebeden. Hij refereerde daarbij aan de pest in 1710, toen de kerken ook opengesteld werden om tegen die pest te bidden.
Samengevat: het kan altijd nog erger dan in Nederland. Heel veel erger 🙂
Politici… ik ben allergisch voor dit volk geworden. Zodra ze gekozen zijn, verandert hun karakter. Ze leven in een glazen bol, waarin ze ervan overtuigd zijn, dat ze nooit een fout maken… tja, door deze betweterigheid worden ze expert om uitgebreid te praten zonder iets te zeggen. Opgeblazen ego’s die op hun kiezers neerkijken. Dat niet willen toegeven een fout te kunnen maken, zorgt voor een sneeuwbal effect van inbenullige regeltjes, opgesteld uit “ijver” om te kunnen stralen. Puur egotripperij. Dom en kortzichtig zijn begrippen die deze lui uit hun woordenboek hebben geschrapt. In deze tijd is het overduidelijk dat er klungels aan het roer staan. Erg triest. Helaas is het een fenomeen dat niet alleen Nederland in de greep houdt. Intelligente lieden passen er vaak voor om zich in deze politieke stropierige brei te storten. Hoe het verder moet? Vroeger leerde ik dat regeren vooruitzien is… ik vrees dat de oogkleppen dit tegenwoordig verhinderen.